سلام بر تو که رودی سلام بر تو که دریا

سلاااااااااااااااام

خوبید؟

سلامتید ؟

خوشید؟

بعد از مدت ها تصمیم گرفتم یه اپدیت کنم

به بعضی از دوستان سر زدم اما خیلی غمگین می نویسن

غم و غصه خوردن سودی نداره و مشکلی رو حل نمی کنه

همین امروز برای من یه مشکل بزرگ بوجود اومد که اگه می خواستم غصه بخورم تا یک ماه شاید یک سال باید گریه می کردم تازه یقین داشتم که حل نمیشد

گفتم بیخیال دنیا چقدره که بخوایم همشو به گریه  و ناراحتی بگذرونیم باید شاد زندگی کنیم

مثل همین شعر درختی که توی همین وب گذاشتم : رسم تقدیر چنین است و چنان خواهد بود می رود عمر ولی خنده کنان باید زیست

اول از همه اینو بگم که خیلی خوشحالم اپ کردم سعی می کنم زود به زود اپ کنم راستی

عضو فعال می پذیرم اگر کسی می خواد بهم بگه تا نویسندش کنم

برای اینکار در مورد تجربش توی وبلاگ  نویسی

مدرک  تحصیلی / علاقه مندی ها و بقیه چیزا هم اختیاریه

هر کس خواست نویسنده بشه توی قسمت نظرات همین جا بهم بگه ایمیلشم بده تا نویسندش کنم

در زمین عشقی نیست که زمینت نزند اسمان را دریاب

خوبید ؟

عید سعید فطر رو بهتون تبریک میگم

امروز بعد از مدت ها به وبلاگم سر زدم

به هم لینکی ها سر زدم اما بیشترشون.......

می خوام در مورد حجاب بنویسم :

دختران جوان کشورم بخوانند:

به نام خدا

سخنی با دختران  جوان  کشورم

من آنچه دیده ام ، زدل و دیده ، دیده ام

گاهی بود ز دل گله ، گاهی ز دیده ام

من آنچه دیده ام ز دل و دیده تا کنون

از دل ندیده ام ، همه از دیده دیده ام

و این دست نوشته یک جوان نیست ، حرف دل تمام جوانان این مرز و بوم است

ما ، می دانیم که شما گوهر عفت و شخصیت خود را ارزان نمی فروشید و نمی خواهید ما جوانان را به عمل های ناشایست وادار کنید ! ولی نتیجه این بی پردگیهای افراطی چیست ؟! هیچ فکر کرده اید که وقتی اندام نازک و دلفریب شما مقابل چشمان برهنه ما ظاهر می شود ، چگونه اعصاب ما را به هم می ریزد ؟ چگونه قلب و فکر ما را از کار می اندازد ؟ چگونه از درس و کار و خدمتمان باز می دارد ؟ و نابودمان میکند ؟ آیا قبول ندارید مردی که شما را با این همه لطافت و ظرافت خاص ، غرق در آرایش می بیند ، دیگر به زن خانه دار خود که عهد جوانی را پشت سر گذاشته و فروغ و جلوه خود را از دست داده ، اعتنا نمیکند ؟ شما ای خواهران عزیز ! وقتی به اشاره چشم شوهر ، پدر یا برادرتان با مرد بیگانه دست می دهید و او دست شما را می فشارد و اسم این عمل را به اصطلاح صمیمیت و امروزی بودن ، می گذارید ، به خدا قسم فریب خورده اید ! ما مرد ها جنس خودمان را بهتر می شناسیم ! محال است دست زن یا دختری را مردی جز از روی شهوت و خیانت نفس فشار دهد ! این را هم مرد شما می داند ! شما ای بانوی عزیز ! به همسرتان بگوئید ، شما ای خواهر و دختر گرامی به پدر و برادرتان بگوئید ، ای مرد محترم ! منظور شما چیست که ما را آرایش کرده به خیابان ها و مجمع دوستانتان می کشید ؟ آیا عاطفه و انسانیت اجازه می دهد غذای اختصاصی را که نمی شود دیگران را در آن شریک ساخت که هم خوش رنگ و خوشبو است ، به گرسنگان نشان داد ؟ کسیکه نمی خواهد دامن پاکی را در اختیار آلودگی هرزه های اجتماع یا سوختگان شهوت قرار دهد ، آیا انسانیت است که با وضع تحریک آمیز خود ، آتش به دامن آنها بزند ؟ کدام عقل ، کدام وجدان اجازه می دهد ؟ دختر زیبای عزیز ، بانوی ارجمند و خواهر گرامی ام ! از شوهر ، پدر و برادرتان این گله را بکنید و از آنها بخواهید که شما را ارزان نفروشند ! شما را وسیله گناه و لغزش و بالاخره سقوط فرد و اجتماع و نابودی ملت و دین قرار ندهند ! یقیناً بدن نیمه عریان شما بلاهائی بس خطرناک بر سر ما می آورد و هستی مان را ساقط میکند! کمی هم دلتان به حال ما بسوزد ! من نمی دانم که در کدامین کوی و برزن مشغول خواندن این نامه هستید و چه عقیده ای دارید ! شاید اصولاً پایبند مذهبی نبوده باشید ! شاید مریم(مادر عیسی) و فاطمه (دختر پیامبر اسلام) و کسانیکه مظهر عفت و پاکدامنی هستند را دوست نداشته باشید ،   ولی هر چه باشد ، لابد دلی در پهلوی شما وجود دارد و لااقل قلبی دارید که کانون مهر و عاطفه است ! باری ! به خاطر خدا ، به خاطر انسانیت ، به خاطر خوشنودی هر معصوم پاک ، به ما ترحم کنید ! بر کشور و ملت خود ترحم کنید ! با پوشیدن اندام خود به ما کمک کنید و محیط را برای هرزه گی ما مساعد نکنید ! اندام لطیف خودتان را از چشم چرانی های بوالهوسانه و تیر های مسموم و نظر های خائنانه بپوشانید . خواهران با شخصیت ما باشید نه ملعبه و وسیله هوسبازی های ما ! بگذارید ما به سراغ شما بیائیم ! شما را گران و با زحمت به دست بیاوریم ، تا قدردان نعمت وجود شما گردیم ! نه اینکه خود را ارزان در معرض اختیار ما قرار دهید که در این صورت شما برای ما ، ارزش زن زندگی را نخواهید داشت !

مهربان خدایا !

به همه جوانان ، نیروی ایمانی عطا نما تا در این اجتماعی که هر گوشه آن از نغمه سازی سرشار است و در هر کنارش دیو صفتانی انسان صورت به رنگ ها و لباس های مختلف خود نمائی میکنند ، خود را محفوظ نگه داشته و در دره گناه و تباهی سقوط ننمایند و در منجلاب فساد و تباهی فرو نروند !

خدایا ! به امید تو ، در پناه تو

جوانی از سرزمین شیعی ایران ؛ علیرضا پورمشیر

(برگردان از کتاب برای چشمهایت - نوشته ن . الف -)

اگر سرخم چنان آتش ، حديث ديگري دارم

گلي بودم به صحرايي ، نه با اين رنگ و زيبايي

نبودم آن زمان هرگز ، نشان عشق و شيدايي

يکي از روزهايي ، که زمين تب دار و سوزان بود

و صحرا در عطش مي سوخت ، تمام غنچه ها تشنه

و من بي تاب و خشکيده ، تنم در آتشي مي سوخت

ز ره آمد يکي خسته ، به پايش خار بنشسته

و عشق از چهره اش پيداي پيدا بود

ز آنچه زير لب مي گفت : شنيدم ، سخت شيدا بود

نمي دانم چه بيماري به جان دلبرش

افتاده بود ، اما طبيبان گفته بودندش

اگر يک شاخه گل آرد ، ازآن نوعي که من بودم

بگيرند ريشه اش را ، بسوزانند

شود مرهم براي دلبرش ، آندم شفا يابد

چنانچه با خودش مي گفت ، بسي کوه و بيابان را

بسي صحراي سوزان را ، به دنبال گلش بوده

و يک دم هم نياسوده ، که افتاد چشم او ناگه به روي من

بدون لحظه اي ترديد ، شتابان شد به سوي من

به آساني مرا با ريشه از خاکم جدا کرد و

به ره افتاد و او مي رفت ، و من در دست او بودم

و او هرلحظه سر را رو به بالاها

شکر مي کرد ، پس از چندي

هوا چون کوره آتش ، زمين مي سوخت

و ديگر داشت در دستش تمام ريشه ام مي سوخت

به لب هايي که تاول داشت گفت : چه بايد کرد؟

در اين صحرا که آبي نيست

به جانم ، هيچ تابي نيست

اگر گل ريشه اش سوزد که واي بر من

براي دلبرم ، هرگز دوايي نيست

واز اين گل که جايي نيست ، خودش هم تشنه بود اما

نمي فهميد حالش را ، چنان مي رفت و

من در دست او بودم ، و حالا من تمام هست او بودم

دلم مي سوخت ، اما راه پايان کو ؟

نه حتي آب ، نسيمي در بيابان کو ؟

و ديگر داشت در دستش تمام جان من مي سوخت

که ناگه روي زانوهاي خود خم شد ، دگر از صبر او کم شد

دلش لبريز ماتم شد ، کمي انديشه کرد ، آنگه

مرا در گوشه اي از آن بيابان کاشت

نشست و سينه را با سنگ خارايي

زهم بشکافت ، زهم بشکافت

اما ! آه صداي قلب او گويي جهان را زيرو رو مي کرد

زمين و آسمان را پشت و رو مي کرد

و هر چيزي که هرجا بود ، با غم رو به رو مي کرد

نمي دانم چه مي گويم ؟ به جاي آب ، خونش را

به من مي داد و بر لب هاي او فرياد

بمان اي گل ، که تو تاج سرم هستي

دواي دلبرم هستي ، بمان اي گل

و من ماندم نشان عشق و شيدايي

و با اين رنگ و زيبايي

و نام من شقايق شد

گلِ هميشه عاشق شد

 در قفس ماندم ولی صیاد آزادم نکرد

 آتش عشقت چنان از زندگی سیرم بکرد

آرزوی مرگ کردم مرگ هم یادم نکرد.

 

تکیه بر دوست مکن محرم اسرار کسی نیست

ما تجربه کردیم کسی یار کسی نیست

 



 


 

آرزو دارم شبي عاشق شوي .

آرزو دارم بفهمي درد را

.تلخي برخوردهاي سرد را

مي رسد روزي كه بي من سر كني

.مي رسد روزي كه مرگ عشق را باور كني ...

 


 
 

سفری غریب داشتم توی چشمای قشنگت

سفری که بر نگشتم غرق شدم توی نگاهت

دل ساده ی ساده کوله بار سفرم بود

چشم تو مثل یه سایه همجا همسفرم بود

من همون لحظه اول آخر راهو میدیدم،

تپش عشق و تو رگهام عاشقانه می چشیدم

 



 

 
 

از غــــم دوست، در اين ميكده فــــرياد كشم

امروز ميخوام در مورد عشقي بنويسم كه در جامعه ما در حال نابوديه

براي دانلود روي عشق كليك كنيد

ليله قدر محمد (ص) فاطمه(س)

اي سه شب بي قوت واز قوت تو سير

هم يتيم و هم فقير و هم اسير

وحي بي ايثار تو كامل نشد

هل اتي بي نان تو نازل نشد

مدح تو كي با سخن كامل شود

وحي بايد بر قلم نازل شود

اي كه در تصوير انسان زيستي

 كيستي تو كيستي تو كيستي

از شب ميلاد تاآخر نفس

 مصطفي (ص)يك دست را بوسيد و بس

آن هم اي دست خدا دست تو بود

اي برآن لبها و دست تو درود

عقل كل از كل هستي شد جدا

تا چهل شب كرد خلوت با خدا

 اين چهل شب در  سرش شور تو بود

 بهر استقبال از نور تو بود

اي كه از سر تا به پا پيغمبري

بلكه هم پيغمبري هم حيدري

تو رسول الله (ص) شويت بوالحسن (ع)

هر سه يك جانيد با هم در سه تن

بس تويي اي عرش حق را قائمه

هم محمد (ص) هم علي (ع) هم فاطمه (س)

بايد اينجا لب فرو بست از بيان

روز محشر قدر تو گردد عيان

صحنه محشر همه پابست توست

اختيار نار و جنت دست توست

مهر تو روز قيامت هست ماست

ريشه هاي چادرت در دست ماست

روز محشر كار ما با فاطمه (س) است

نقش پيشاني ما يا فاطمه (س) است

از كرامت بر جبين ما همه

ثبت كن هذا محب الفاطمه (س)

التماس دعا

سالای اول زندگیمون خیلی خوب بود…اما چند سال که گذشت کمبود بچه رو به

وضوح حس می کردیم…

می دونستیم بچه دار نمی شیم…ولی نمی دونستیم که مشکل از کدوم یکی از

ماست…اولاش نمی خواستیم بدونیم…با خودمون می گفتیم…عشقمون واسه یه

زندگی رویایی کافیه…بچه می خوایم چی کار؟…در واقع خودمونو گول می زدیم…

هم من هم اون…هر دومون عاشق بچه بودیم…

تا اینکه یه روز

علی نشست رو به رومو

گفت…اگه مشكل از من باشه …تو چی کار می کنی؟…فکر نکردم تا شک کنه که

دوسش ندارم…خیلی سریع بهش گفتم…من حاضرم به خاطر

تو رو همه چی خط سیاه بکشم…علی که انگار خیالش راحت شده بود یه نفس

راحت کشید و از سر میز بلند شد و راه افتاد…

گفتم:تو چی؟گفت:من؟

گفتم:آره…اگه مشکل از من باشه…تو چی کار می کنی؟

برگشت…زل زد به چشام…گفت:تو به عشق من شک داری؟…فرصت جواب ندادو

گفت:من وجود تو رو با هیچی عوض نمی کنم…

با لبخندی که رو صورتم نمایان شد خیالش راحت شد که من مطمئن شدم اون

هنوزم منو دوس داره…

گفتم:پس فردا می ریم آزمایشگاه…

گفت:موافقم…فردا می ریم…

و رفتیم…نمی دونم چرا اما دلم مث سیر و سرکه می جوشید…اگه واقعا عیب از من

بود چی؟…سر

خودمو با کار گرم کردم تا دیگه فرصت

فکر کردن به این حرفارو به خودم ندم…

طبق قرارمون صبح رفتیم آزمایشگاه…هم من هم اون…هر دو آزمایش دادیم…بهمون

گفتن جواب تا یک هفته دیگه حاضره…

یه هفته واسمون قد صد سال طول کشید…اضطرابو می شد خیلی اسون تو چهره

هردومون دید…با

این حال به همدیگه اطمینان می دادیم

که جواب ازمایش واسه هیچ کدوممون مهم نیس…

بالاخره اون روز رسید…علی مث همیشه رفت سر کار و من خودم باید جواب ازمایشو

می گرفتم…دستام مث بید می لرزید…داخل ازمایشگاه شدم…

علی که اومد خسته بود…اما کنجکاو…ازم پرسید جوابو گرفتی؟

که منم زدم زیر گریه…فهمید که مشکل از منه…اما نمی دونم که تغییر چهره اش از

ناراحتی بود…یا از

خوشحالی…روزا می گذشتن و علی روز به روز نسبت به من سردتر و سردتر می

شد…تا اینکه یه روز که دیگه صبرم از این رفتاراش طاق شده بود…بهش

گفتم:علی…تو

چته؟چرا این جوری می کنی…؟

اونم عقده شو خالی کرد گفت: من بچه دوس دارم مهناز…مگه گناهم چیه؟…من

نمی تونم یه عمر بی بچه تو یه خونه سر کنم…

دهنم خشک شده بود…چشام پراشک…گفتم اما تو خودت گفتی همه جوره منو

دوس داری…گفتی حاضری بخاطرم قید بچه رو بزنی…پس چی شد؟

گفت:آره گفتم…اما اشتباه کردم…الان می بینم نمی تونم…نمی کشم…

نخواستم بحثو ادامه بدم…پی یه جای خلوت می گشتم تا یه دل سیر گریه کنم…و

اتاقو انتخاب کردم…

من و علی دیگه با هم حرفی  نزديم …تا اینکه علی احضاریه اورد برام و گفت می خوام

طلاقت بدم…یا زن بگیرم…نمی تونم خرج دو نفرو با هم بدم…بنابراین از فردا تو واسه

خودت…منم واسه خودم…

دلم شکست…نمی تونستم باور کنم کسی که یه عمر به حرفای قشنگش دل خوش

کرده بودم…حالا به همه چی پا زده…

دیگه طاقت نیاوردم لباسامو پوشیدمو ساکمم بستم…برگه جواب ازمایش هنوز توی

جیب مانتوام بود…

درش اوردم یه نامه نوشتم و گذاشتمش روش و هر دو رو کنار گلدون گذاشتم…احضاریه

رو برداشتم و از خونه زدم بیرون…

توی نامه نوشت بودم:

علی جان…سلام…

امیدوارم پای حرفت واساده باشی و منو طلاق بدی…چون اگه این کارو نکنی خودم

ازت جدا می شم…

می دونی که می تونم…دادگاه این حقو به من می ده که از مردی که بچه دار نمی

شه جدا شم…وقتی جواب ازمایشارو گرفتم و دیدم که عیب از توئه…باور کن اون قدر

برام بی اهمیت بود که حاضر

بودم برگه رو همون جاپاره کنم…

اما نمی دونم چرا خواستم یه بار ديگه عشقت به من ثابت شه…

توی دادگاه منتظرتم…امضا…مهناز

این اسیر بند قاف و شین و عین
گاه می گوید حسن گاهی حسین

میپرد گاهی به گلزار بقیع
می نشیند پشت دیوار بقیع

می نهد سر بر سر زانوی دین
اشک ریزان در غم بانوی دین

عرضه میدارد که ای شهر رسول
در کجا مخفی بود قبر بتول

از تمام نخلها پرسیده ام
آری اما پاسخی نشنیده ام

یا امیر المؤمنین روحی فداک
آسمان را دفن کردی زیر خاک ؟

آه را در دل نهان کردی چرا ؟
ماه را در گل نهان کردی چرا ؟

یا علی جان تربت زهرا کجاست ؟
یادگار غربت زهرا کجاست ؟

تا ز نورش دیده را روشن کنم
بر مزارش شعله ها بر تن کنم

آه از آن ساعت که آتش در گرفت
جام را از ساقی کوثر گرفت

یاد پهلویش نمازم را شکست
فرصت راز و نیازم را شکست

آه زهرا تا ابد جاری بود
دست مولا تشنه یاری بود

چون علی شد بی کس و بی همنفس
گفت یا زینب به فریادم برس

منتظرم تا که بیای

اگه بیای منم میشم

همون کسی که تو میخوای

اگه سپیده باز بیای

سیاهی از دلم میره

به انتظارت می مونم

این دیگه راه آخره...

_{يه مرد ۸۰ ساله ميره پيش دكترش براي چك آپ. دكتر ازش در مورد وضعيت فعليش مي پرسه و پيرمرد با غرور جواب ميده:}

_{هيچوقت به اين خوبي نبودم. تازگيا با يه دختر ۲۵ ساله ازدواج كردم و حالا باردار شده و كم كم داره موقع زايمانش ميرسه. نظرت چيه دكتر؟}

_{دكتر چند لحظه فكر ميكنه و ميگه: خب… بذار يه داستان برات تعريف كنم. من يه نفر رو مي شناسم كه شكارچي ماهريه. اون هيچوقت تابستونا رو براي شكار كردن از دست نميده. يه روز كه مي خواسته بره شكار از بس عجله داشته اشتباهي چترش رو به جاي تفنگش بر ميداره و ميره توي جنگل. همينطور كه ميرفته جلو يهو از پشت درختها يه پلنگ وحشي ظاهر ميشه و مياد به طرفش. شكارچي چتر رو به طرف پلنگ نشونه مي گيره و ….. بنگ! پلنگ كشته ميشه و ميفته روي زمين!}

_{پيرمرد با حيرت ميگه: اين امكان نداره! حتماً يه نفر ديگه پلنگ رو با تير زده!}

_{دكتر يه لبخند ميزنه و ميگه: دقيقاً منظور منم همين بود!}

ز=زندان نباشد

ن=ندامت نباشد

د=درد نباشد

گ=گریه نباشد

ی=یاس نباشد

دکتر علی شریعتی

پيــــــــر مـــا گفت: ز ميخانه شفا بايد جست       از شفـــــــــــا جستنِ هر خانه حذر بايد كرد

آنكــــه از جلوه رخسار چو ماهت، پيش است       بى‏گمـــــــــــــــان معجزه شقِّ قمر بايد كرد

گــــــــــــــر درِ ميكـــده را پير به عشاق گشود      پس از آن آرزوى فتــــــــــــح و ظفـر بايد كرد

گـــــر دل از نشئه مى، دعوى سردارى داشت      به خــــــــود آييــد كه احساس خطر بايد كرد

مـــژده اى دوست كه رندى سر خُم را بگشود       بـاده نــــــوشان لب از اين مائده، تر بايد كرد

در رهِ جستن آتشكـــــــــــــــده سر بايد باخت        به جفـــــــــــا كارى او سينه، سپر بايد كرد

ســـــر خُـــــــم باد سلامت كه به ديدار رخش        مستِ ســــــــــــاغر زده را نيز خبر بايد كرد

طــــرّه گيسوى دلدار به هر كوى و درى است        پس به هر كوى و در از شوق سفر بايد كرد

نه به انتظار یاری , نه ز یار انتظاری

غم اگر به کوه گویم , بگریزد و بریزد

!

گر که در خویش شکستیم ، جفایی نکنیم

شمع داني به دم مرگ به پروانه چه گفت

.گفت اي عاشق ديوانه فراموش شوي

سوخت پروانه ولی خوب جوابش را داد

گفت طولی نکشد تو نیز خاموش شوی

صدايت را نمي شنوم

درست از همان روز كه گفتي تنهايت نمي گذارم

مي نويسم شايد بخواني

اما حالا ديگر خواندنت هم دردي را از من دوا نمي كند

مي داني

روزها مي گذرد

ماه ها مي گذرد

و سالها نيز خواهند گذشت

اما چيزي در من تغيير نمي كند

هيچ چيز

انگار كه چيزي را گم كرده باشم

هر روز به دنبال اش مي گردم

نمي دانم گم كرده ام

يا جايي جا مانده است

يا شايد تو آن را با خود برده اي

جايش خالي است

مي سوزد

...

و هيچ چيز ديگري جايش را پر نخواهد كرد